:: Forbidden Notebook :: دفترچه ممنوع ::
دفترچه ممنوع




Monday, September 12, 2005

٭
راستش تصميم داشتم ديگه ننويسم و اينجارو تعطيل كنم . چون يه مدت چيزهائی درمورد نوشته هام و وبلاگم شنيدم كه فكر نميكردم همچين تأثيری توی ذهن كسی جا بذاره . اما وقتی خوب فكر كردم ديدم اينجا مثل خونه خودمه . چرا من تعطيل كنم ؟ خوب هركی خوشش نمياد نخونه . توی نوشته های قبليم طی اين دو سال و خورده ای كه وبلاگ دارم ، چند بار توضيح دادم كه چرا مينويسم و چی مينويسم . فكر كردم بهتره دوباره اين توضيحات رو برای بعضی از دوستان بدم .
وبلاگ يه محيط شخصيه . جائی كه به خود آدم تعلق داره و هرچیزی رو ميشه توش نوشت. اگه در مورد كسی هم چيزی نوشته بشه احتياج به اجازه نداره . مثل روزنامه يا مجله نيست كه مطالبش با مسئوليت سردبير باشه و اجازه شخص خاصی رو بخواد . اما در مورد اين وبلاگ . من خاطرات روزانه ، كارائی كه انجام ميدم ، شعر ، داستان ، آهنگ و حرفهای دلم رو اينجا ميگم . فكر نميكنم واسه ابراز احساسات و گفتن حرف دل و نوشتن خاطرات احتياج به اجازه شخصی باشه . مثل اينكه بگی واسه دوست داشتن كسی بايد ازش اجازه بگيری . اين درسته ؟
ميگن اينجا رو تبديل كردی به يه محيط واسه تسويه حساب شخصی . از نظر من اينطور نيست . اينجا حريم نيمه خصوصيه منه . چیزهائی هم که مینویسم گاهی اتفاقاتیه که برام پیش میاد و نظرم در مورد اون اتفاقات و ماجراهاست . اگه ميبينين مطالب اينجا زياد به مذاقتون خوش نمياد ، خوب نخونين . من دعوتنامه واسه كسی نفرستادم . هركی دوست داشت اين نوشته هارو ميخونه . هر كی هم دوست نداشت نميخونه . سليقه ها متفاوته . بعضيها اين نوشته هارو دوست دارن بعضی ديگه نه . بعضی ها هم يه مدت علاقه نشون ميدن و بعد از مدتی دلشون رو ميزنه .
نميگم انتقاد پذير نيستم . اگه انتقاد بجائی باشه با جون و دل قبول ميكنم ولی حرف بايد پايه و اساس داشته باشه نه اينكه همينطوری چون از مطلبی خوشتون نيومد در مورد كل وبلاگ اظهار نظر كنين .
اين وبلاگ مخاطب خاص نداره . اينو مطمئن باشين . اگه آهنگی ميذارم واسه دل خودمه . اگه حرفی ميگم حرف دل خودمه . اگه شعری مينويسم واسه دل خودمه . اگه مطلبی ميگم واسه دل خودمه پس خواهش ميكنم كسی نوشته های اينجا رو به خودش نگيره كه بعد براش مشكل پيش بياد . مرسی .





|



Comments: Post a Comment

Home