:: Forbidden Notebook :: دفترچه ممنوع ::
دفترچه ممنوع




Tuesday, October 10, 2006

٭
خوب به سلامتی انوشه انصاری هم با موفقيت به زمين برگشت . چی ؟ دیر شده واسه این حرفها ؟ نه بنظر من هیچ هم دیر نیست و هر وقت که در مورد این سفر حرفی گفته بشه بازم تازه ست . مدتها بود دلم ميخواست در موردش چيزی بنويسم ولی فرصتشو نداشتم . اينروزا خيليها با نوشته هاشون خواستن اين افتخار رو كمرنگ كنن و يه پوشش ديگه بهش بدن . بعضی ها گفتن كارشو با پول راه انداخته ،‌ بعضی ها گفتن ضد انقلابه ، بعضی ها گفتن پول مملكتو ورداشته رفته ، بعضی ها گفتن توريست بوده فضانورد كه نبوده و ......
اما بنظر من هيچكدوم از اينا نبوده و نيست . بله ايشون برای اين سفر هزينه كردن ولی ارزششو داشت . گاهی ما برای كوچيكترين و پیش پا افتاده ترین آرزوهامون حاضريم از خيلی چيزا بگذريم . رفتن به فضا برای انوشه بزرگترين آرزوش بوده و هرچی كه بابت تحقق اين آرزو پرداخت كرده باشه ارزششو داشته . انوشه انصاری 16 سالش بوده كه از ايران خارج شده . بابت اين سفر پول زيادی داده ولی اين ثروت بخاطر تلاش و همت خودش بوده و از راه دزدی و كلاهبرداری به دست نياورده . گذشته از مسئله هزينه ، شجاعت يكی از ارکان اصلی اين سفر هستش . خيليها با داشتن ثروتهای بزرگتر هيچوقت جرأت نميكنن تن به همچين سفرهائی بدن . اينكه بدونی و با اين آگاهی پيش بری كه شايد اين سفر بازگشتی نداشته باشه و يا حتی از لحظه شروع ، تموم بشه ، اما با وجود همه اينها ادامه بدی ، خيلی شهامت ميخواد . سفينه شاتل رو خاطرتون هست چند سال پيش كه مدتی بعد از پرواز توی هوا منفجر شد و يا سفينه شاتل ديگه كه چيزی نمونده بود به زمين برگرده كه اونهم از بين رفت ؟ بله . اين سفر شجاعت زيادی احتياج داره كه انوشه داشت .
بعد از همه اينها شكيبائی و پشتكار و البته عشق هم در اين سفر لازمه . اونهمه تمرين و آزمايش و طی کردن دوره های مختلف ، تحمل بالائی ميخواد . گذروندن اونهمه هيجان و استرس از ساعتها قبل از پرواز تا لحظه رسيدن به زمين برای كسی كه تجربه ای در اين زمينه نداره ولی داره لحظه به لحظه آرزوش رو عملی ميبينه و زندگی ميكنه ، چيز كمی نيست .
من به انوشه انصاری افتخار ميكنم كه بعنوان اولين ايرانی و اولين توريست زن تونست به فضا بره . حداقل كاری كه كرد اسم ايران رو بصورت ديگه ای سر زبونها انداخت نه با تصوری كه دنيای کنونی از ايران و ايرانی داره . انوشه انصاری وبلاگی داره که حتی از فضا هم توش مطلب مینوشت و تجربه ها و دیده ها و احساسش رو به همه منتقل میکرد . بارها و بارها به وبلاگش سر زدم و مطالبشو خوندم و خواستم براش كامنت بذارم ولی نتونستم . يعنی بنظرم كارش اينقدر بزرگ بود كه احساس ميكردم كلمات قادر نيستن توصيفش كنن . شايد اين نوشته بجای اون كامنت ننوشته ، بتونه گوشه ای از احساسمو نسبت به انوشه انصاری و كار بزرگی كه انجام داد ، نشون بده .
انوشه انصاری بهت تبريك ميگم . برای سفر موفقيت آميزت ، برای انسان بودنت و بالاتر از همه برای به تحقق رسیدن آرزوت و سپاس از اينكه لحظه لحظه تجربيات سفرت رو با مردم دنيا و بخصوص هموطنات به اشتراك گذاشتی . هميشه موفق باشی .
وبلاگ انوشه انصاری
سایت دانش فضائی





|



Comments: Post a Comment

Home