| دفترچه ممنوع |
|
Tuesday, December 21, 2004
٭ شعرهای مسعود فردمنش رو دوست دارم بخصوص با صدای خودش . یه طنین خاصی داره که به دل میشینه .
اینم یکی از شعرهاش که با کمی حذف و تغییر مینویسم . کوتاه و مختصره ولی یه دنیا حرف داره . ******* زندگی فانوسیست لب دریای خیال آویزان میتوان آنرا دید و نه بیش روشن است اما به اندازهء خویش زندگی تابلوئی ست نیمهء راه که ز سر منزل مقصود خبر میارد کار او هشدار است گر مسافر رهش بیدار است زندگی تجربهء تلخ فراوان دارد دو سه تا کوچه و پسکوچه و اندازهء یک عمر بیابان دارد زندگی نیست به جز حرف محبت به کسی ورنه هر خار و خسی زندگی کرده بسی زندگی دین بزرگ ست که بر گردن ماست نوشته شده در ساعت 23:59 توسط دريا جون |
Comments:
Post a Comment
|